บทที่ 9 น้ำขึ้นน้ำลง
Chapter 9 : Tide
ส่วนนำ
น้ำขึ้นน้ำลงเป็นการเปลี่ยนแปลงตามระยะเวลาในช่วงสั้น ๆ
ของระดับความสูงของผิวหน้าน้ำในมหาสมุทรในบริเวณใดบริเวณหนึ่ง
การเปลี่ยนแปลงดังกล่าวเกิดจากแรงสองแรงที่กระทำต่อโลกคือ (1) แรงดึงดูดระหว่างมวลของดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ที่กระทำต่อโลก
(gravitational force) และ (2) แรงหนีศูนย์กลาง
(centrifugal force) อันเนื่องมาจากการหมุนของโลก
ผลลัพธ์ของแรงดังกล่าวทำให้น้ำบนผิวหน้าน้ำในมหาสมุทรมีการเคลื่อนตัวในลักษณะของคลื่นที่มีความยาวคลื่นที่ยาวมาก
คืออาจถึงครึ่งหนึ่งของเส้นรอบวงโลก
น้ำขึ้นน้ำลงจึงจัดเป็นคลื่นที่มีความยาวคลื่นมากที่สุด
ในสมัยโบราณมนุษย์ไม่มีความรู้เกี่ยวกับน้ำขึ้นน้ำลงมากนัก
มีบันทึกในประวัติศาสตร์ของสงครามบางครั้ง เช่นการยกทัพเรือไปตีประเทศอังกฤษของ Julius Caecar และกองทัพภายใต้การนำของพระเจ้าอเล็กซานเดอร์มหาราชที่จะไปตีประเทศอินเดียทางปากแม่น้ำสินธุ
ได้สูญเสียไพร่พลไปมากมายเนื่องจากขาดความรู้ในเรื่องดังกล่าว
แต่อันที่จริงมนุษย์ได้เริ่มสังเกตถึงปรากฏการณ์ดังกล่าวมาเป็นเวลานานแล้ว
โดยเมื่อ 300 ปีก่อนคริสต์กาลนักเดินเรือและนักดาราศาสตร์ชาวกรีกชื่อ
Pytheas เป็นคนแรกที่บันทึกความเกี่ยวข้องสัมพันธ์กันระหว่างตำแหน่งของดวงจันทร์และความสูงของระดับน้ำขึ้นน้ำลง
และเราเริ่มเข้าใจถึงปรากฏการณ์ดังกล่าวอย่างแท้จริงเมื่อ Sir Issac Newton
ได้สร้างทฤษฎีของแรงดึงดูดระหว่างมวลขึ้น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น